Σαν να είσαι μια μπαταρία που ξεφορτίζει πιο γρήγορα απ’ όσο φορτίζει; Καλωσήρθες στον κόσμο της γονεϊκής εξουθένωσης - ενός φαινομένου που αφορά πολλούς γονείς, αλλά λίγοι τολμούν να το πουν φωναχτά.

Τι είναι η γονεϊκή εξουθένωση;

Είναι εκείνη η στιγμή που νιώθεις ότι το "ρεζερβουάρ" σου έχει αδειάσει. Όχι απλώς κούραση…αλλά μια βαθιά εξάντληση, σαν να έχεις δώσει τα πάντα, και δεν έχει μείνει τίποτα για εσένα. Δεν είναι ότι δεν αγαπάς το παιδί σου – το αγαπάς όσο τίποτα. Απλώς έχεις ξεχάσει να αγαπάς (και να φροντίζεις) τον εαυτό σου.Είναι όταν η καθημερινότητα σε στύβει όπως το λεμονάκι και δεν βρίσκεις χαρά ούτε στα πιο όμορφα μικρά.

•  Εξαντλημένος εγκέφαλος: ξεχνάς, δεν συγκεντρώνεσαι, λειτουργείς στον αυτόματο.
• Συναισθηματικός μπουφές: θυμός, ενοχές, απογοήτευση, όλα μαζί σερβιρισμένα.
• Απόσταση από το παιδί σου: δεν χαίρεσαι όπως παλιά τη σχέση σας – και αυτό σε πονάει.
• Ανάγκη για απόδραση: ονειρεύεσαι μια μέρα χωρίς "μαμά/μπαμπά" κάθε 5 λεπτά.
• Αίσθηση ανεπάρκειας: ό,τι κι αν κάνεις, νιώθεις πως δεν είναι ποτέ αρκετό.

Τι μπορείς να κάνεις;

• Κάνε μικρές παύσεις μέσα στη μέρα. Έστω 5 λεπτά στην τουαλέτα με μουσική!
• Μίλα. Μοιράσου με κάποιον που σε καταλαβαίνει – φίλο, γιατρό, ομάδα γονέων.
• Βάλε όρια. Όχι δεν είναι κακό να πεις «τώρα χρειάζομαι 10 λεπτά για εμένα».
• Παίξε. Το παιχνίδι δεν είναι μόνο για τα παιδιά – κάνε κάτι που σε ευχαριστεί.
• Φτιάξε ρουτίνες χαλάρωσης. Ένα ζεστό ρόφημα το βράδυ, λίγη μουσική, βαθιές ανάσες.

Κανείς δεν γεννήθηκε super ήρωας. Είσαι αρκετός/ή όπως είσαι. Και το παιδί σου σε χρειάζεται αυθεντικό, όχι τέλειο.

Η φροντίδα του εαυτού σου είναι δώρο για όλη την οικογένεια.