Σε σύγκριση με τα αγόρια που θήλαζαν αποκλειστικά, τα αγόρια που τρέφονταν με φόρμουλα είχαν αυξημένο κίνδυνο χρόνιου πυελικού καρκίνου (CPP) (προσαρμοσμένος κίνδυνος καρδιακού παλμού [aHR] 1,16, 95% ΔΕ 1,10-1,21, P <0,001), όπως και τα αγόρια που τρέφονταν με μικτή διατροφή (aHR 1,14, 95% ΔΕ 1,07-1,20, P <0,001), ανέφεραν ο Seung Yang, MD, PhD, του Ιατρικού Κολλεγίου του Πανεπιστημίου Hanyang στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, και οι συνεργάτες του.
Η συσχέτιση ήταν ακόμη πιο έντονη στα κορίτσια, με τον υψηλότερο κίνδυνο Χρόνιου Πυελικού Πυρετού να παρατηρείται σε εκείνες που τρέφονταν με φόρμουλα (aHR 1,60, 95% CI 1,24-2,06, P <0,001) και μεικτής σίτισης (aHR 1,45, 95% CI 1,07-1,97, P <0,001), σε σύγκριση με τα κορίτσια που θήλαζαν αποκλειστικά, όπως σημείωσαν στο JAMA Network.
Η διαμεσολάβηση μέσω της προεφηβικής παχυσαρκίας αντιπροσώπευε το 7,2% (bootstrap 95% CI 4,5-12,1) και το 17,8% (bootstrap 95% CI 6,6-30,0) της συσχέτισης μεταξύ της σίτισης με φόρμουλα και του CPP σε αγόρια και κορίτσια, αντίστοιχα, πρόσθεσαν.
«Το ποσοστό θηλασμού, ειδικά το ποσοστό αποκλειστικού θηλασμού, είναι χαμηλό παγκοσμίως», δήλωσε στο MedPage Today ο συν-συγγραφέας Yong Joo Kim, MD, PhD, επίσης από το Hanyang University College of Medicine. «Το ποσοστό παιδικής παχυσαρκίας αυξάνεται επίσης παγκοσμίως. Ελπίζουμε ότι τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης θα προωθήσουν τις προθέσεις των γονέων για θηλασμό».
Η πρόωρη εφηβεία έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο προβλημάτων υγείας στην ενήλικη ζωή, όπως ο διαβήτης, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και ο καρκίνος, έγραψαν ο Yang και οι συνεργάτες του. Περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η κατανάλωση σόγιας και έκθεση σε χημικές ουσίες που προκαλούν ενδοκρινικές διαταραχές έχουν αναγνωριστεί ως πιθανοί παράγοντες κινδύνου για Χρόνιο Πυελικό Πόνο (ΧΠΠ), αλλά η παιδική παχυσαρκία αναγνωρίζεται ως ένας σημαντικός παράγοντας.
«Μεταξύ των διαφόρων περιβαλλοντικών παραγόντων που επηρεάζουν τον κίνδυνο επακόλουθης παχυσαρκίας, όπως ο οικογενειακός τρόπος ζωής και η γονική παχυσαρκία, οι πρακτικές έγκαιρης σίτισης παίζουν κρίσιμο ρόλο στον μεταβολικό προγραμματισμό». κατά τη βρεφική ηλικία», σημείωσαν. Το MedPage Today έχει αναφέρει πιθανά οφέλη που συνδέονται με τον θηλασμό, όπως ο χαμηλότερος κίνδυνος άσθματος και μειωμένες αναπτυξιακές καθυστερήσεις.
«Αρκετές μελέτες που διερευνούν τη σχέση μεταξύ θηλασμού και εφηβικής ανάπτυξης έχουν δείξει διαφορετικές κατευθύνσεις μεταξύ των φύλων, έγραψαν οι συγγραφείς. «Οι μηχανισμοί που διέπουν τις διαφορές στην εφηβική ανάπτυξη που σχετίζεται με την παχυσαρκία παραμένουν ασαφείς και η έρευνα σχετικά με τη συσχέτιση των πρακτικών θηλασμού με την έναρξη της εφηβείας στα αγόρια είναι περιορισμένη».
Σε συνοδευτικό κύριο άρθρο, Η Lin Yang, PhD, των Υπηρεσιών Υγείας της Αλμπέρτα στον Καναδά, και η Shengxu Li, MD, PhD, MPH, του Ινστιτούτου Έρευνας Παιδιών της Μινεσότα στη Μινεάπολη, έγραψαν ότι τα ευρήματα «υποστηρίζουν την άποψη ότι ο αποκλειστικός θηλασμός κατά την πρώιμη βρεφική ηλικία μπορεί να βοηθήσει στην προστασία από τον Χρόνιο Πυελικό Πόνο (CPP) και στα δύο φύλα, εν μέρει μέσω της μειωμένης προεφηβικής παχυσαρκίας».
«Αυτά τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τη σημασία της πρόληψης της παχυσαρκίας στην πρώιμη ζωή, όχι μόνο για την προώθηση της καρδιομεταβολικής υγείας αλλά και για τη βελτιστοποίηση της πορείας της εφηβικής ανάπτυξης», πρόσθεσαν. «Τονίζουν επίσης την ανάγκη να συμπεριληφθούν τα αγόρια στην έρευνα για την αναπτυξιακή υγεία και να εξεταστούν οι πρακτικές διατροφής των βρεφών ως μέρος μιας ευρύτερης προσέγγισης για τη βελτίωση της υγείας σε όλη τη ζωή».
«Οι ασθένειες ξεκινούν νωρίς, το ίδιο πρέπει να κάνει και η πρόληψή τους», κατέληξαν.
Η παρούσα μελέτη περιελάμβανε 322.731 παιδιά μέσω δεδομένων από τη βάση δεδομένων της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλισης Υγείας της Νότιας Κορέας μεταξύ Ιανουαρίου 2007 και Δεκεμβρίου 2020. Τα παιδιά που υποβλήθηκαν σε τακτικούς ελέγχους υγείας σε ηλικία 4 έως 6 μηνών και 66 έως 71 μηνών ήταν επιλέξιμα για ένταξη.
Κατά τους πρώτους 4 έως 6 μήνες ζωής, το 46% των παιδιών στη μελέτη θήλαζαν αποκλειστικά, το 34,9% τρέφονταν με φόρμουλα και το 19,1% τρέφονταν με μικτή διατροφή. Περισσότερα από τα μισά (περίπου 58%) ήταν κορίτσια και το μέσο βάρος γέννησης ήταν 3,19 κιλά.
Οι περιορισμοί περιλάμβαναν το γεγονός ότι δεν υπήρχαν διαθέσιμα δεδομένα σχετικά με την ηλικία της μητέρας κατά την εμμηναρχή και ότι μόνο τα παιδιά που έλαβαν θεραπεία με αγωνιστές της ορμόνης απελευθέρωσης γοναδοτροπίνης. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι τα έξοδα για Χρόνιο Πυελικό Πνεύμονα (ΧΠΠ) στο πλαίσιο της ασφαλιστικής αποζημίωσης συμπεριλήφθηκαν σε περιπτώσεις ΧΠΠ. Επίσης, δεν μπόρεσαν να αξιολογήσουν μια δοσοεξαρτώμενη συσχέτιση μεταξύ της διάρκειας του θηλασμού και του κινδύνου ΧΠΠ, και ο τρόπος με τον οποίο χορηγούνταν στα παιδιά μητρικό γάλα (δηλαδή, μπιμπερό ή απευθείας τάισμα από το στήθος) δεν συμπεριλήφθηκε στην ανάλυση.
Τέλος, πρόσθεσαν ότι το υπερβολικό βάρος ή η παχυσαρκία στην ηλικία των 66 έως 71 μηνών μοντελοποιήθηκε ως σταθερή συνμεταβλητή και όχι ως χρονικά μεταβαλλόμενη μεταβλητή. Λόγω της παρατηρησιακής φύσης της μελέτης, δεν ήταν δυνατόν να συναχθεί αιτιότητα.
